Η ημέρα της Υπαπαντής εορτάζεται σε ανάμνηση του
ερχομού Του στο Ναό των Ιεροσολύμων και στον καθαρισμό της Παναγίας από τη
λοχεία.
Το εκκλησιαστικό γεγονός εξιστορεί ο Ευαγγελιστής
Λουκάς και αναφέρει ότι συνέβη σαράντα ημέρες μετά τη γέννηση του Ιησού.
Επειδή, σύμφωνα με το νόμο, ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας , έπρεπε να
αφιερωθεί στον Θεό και συγχρόνως οι γονείς να προσφέρουν σε Αυτόν μία μικρή
θυσία από ένα ζευγάρι περιστέρια.
Το ζευγάρι του Ιωσήφ και της Μαρίας προϋπάντησε στο
ναό ο υπερήλικας Συμεών, ο οποίος δέχθηκε τον Ιησού στην αγκαλιά του και
φωτίστηκε από το Άγιο Πνεύμα.
Τα βυζαντινά χρόνια, η Υπαπαντή γιορταζόταν ως μικρή
γιορτή στις 14 Φεβρουαρίου, ωστόσο ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός την ανήγαγε σε
δεσποτική το 542 και επέβαλε να εορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου, ζητώντας τη
βοήθεια του Θεού για έναν λοιμό που έπληττε την επικράτεια του.
Σήμερα, μόνο η Αρμενική Εκκλησία τιμά την Υπαπαντή
στις 14 Φεβρουαρίου, ενώ οι «παλαιοημερολογίτες» γιορτάζουν την Υπαπαντή στις
15 Φεβρουαρίου
